سی‌ و ‌پنجمین نمایشگاه جهانی موسیقی با حضور نمایندگانی از ۵۷ کشور جهان در فرانکفورت آلمان برگزار شد. در این نمایشگاه تازه‌های موسیقی در معرض دید بیش از ۷۰ هزار بازدیدکننده قرار داده شد.
سی و پنجمین نمایشگاه جهانی موسیقی از ۱۵ تا ۱۸ آوریل ۲۰۱۵ در فرانکفورت برگزار شد و بیش از ۲۲۰۰ نمایشگر از ۵۷ کشور، تازه‌های موسیقی خود را به بیش از ۷۰ هزار دیدارکننده عرضه کردند.
این آمار در اصل دو نمایشگاه را در برمی‌گیرد که همزمان برگزار شدند اما پیوند تنگاتنگی با هم داشتند به طوری که آگاهان رشته موسیقی، این دو نمایشگاه را یکی می‌دانند.
بیست سال است که در کنار نمایشگاه اصلی موسیقی، نمایشگاه “فن‌آوری‌های نور و صدا” یا “پرولایت ساند” حدود نیمی از نمایشگران و دیدارکنندگان را به سوی خود جلب می‌کند.
این بخش از نمایشگاه که به تجهیزات اجرای کنسرت و برنامه‌های بزرگ دیگر اختصاص دارد، امسال کار خود را بر سه موضوع اصلی متمرکز کرده بود: امنیت تالارهای اجرا، تقسیم کار و گزینش مسئولان اجرا و سرانجام تکنیک‌های برگزاری برنامه‌های بسیار بزرگ.
در این بخش از نمایشگاه حدود یک هزار نمایشگر از ۴۱ کشور تازه‌های خود را عرضه کردند که در میان آنها شرکت فعال چین جلوه خاصی داشت.
در چارچوب نمایشگاه “نور و صدا” نشست‌های آموزشی ویژه برای تجهیزات تئاتر و تکنیک‌های تازه در این رشته، به بحث و تشریح گذاشته شد.
کسی که نمایشگاه موسیقی را تنها از طریق سایت‌های آن و گزارش‌های رسانه‌ها دنبال کرده باشد، بی‌اختیار گمان می‌کند نمایشگاه ویژه سازهای الکترونیک و رویدادهای دیدنی در چارچوب برنامه‌های فوق‌العاده است.
پاول جرنیگان نماینده شرکت معتبر گیتارسازی گیبسون ارمغانی از آمریکا به نمایشگاه آورده که چشم‌ها را خیره می‌کرد و عده بسیاری را دور خود جمع کرده بود.
۴۵۰ قطعه الماس و حدود یک و نیم کیلو طلا در این ساز به کار رفته که بهای آن را به دو میلیون دلار رسانده است. گرچه به این ترتیب بهای هر کالای دیگری را هم می‌شود تا این اندازه بالا برد.
از برنامه‌های پرغوغای دیگر نمایشگاه، شرکت هنرمندان سرشناس و اجرای کنسرت‌های آنها بر صحنه بزرگ محوطه آگورا بود.

یکی از بلندآوازه‌ترین پیانونواز جهان، لانگ‌لانگ چند اجرا در نمایشگاه داشت و به کودکان و نوجوانان امضا می‌داد.
صحنه بزرگ آگورا که در حیاط نمایشگاه واقع بود، هر نیم‌ساعت شاهد اجرای موسیقی از سوی گروه‌های مختلف از کشورهای گوناگون از جمله گیتاریست مشهور تونی یومی و گروه پاپ دوناتس بود.
از برنامه‌های جانبی می‌توان به حضور عکاس سرشناس، نیل پرستون اشاره کرد که در نمایشگاه عکس خود، ۴۵ سال تاریخچه موسیقی راک را به نمایش گذاشت.
بزرگترین نمایشگاه موسیقی که در بهار هر سال در فرانکفورت برگزار می‌شود، امسال از بیرون جلوه‌ای الکترونیک و دیداری داشت و فوق برنامه‌های آن بیش از خود نمایشگاه چشم‌ها را خیره می‌کردند اما دیدارکنندگان به محض ورود به مجتمع شماره سه متوجه می‌شدند که هنوز بسیاری از نوازندگان و علاقه‌مندان در پی صداهای طبیعی و سازهای غیر مجازی و نواهای دیرین هستند.
نمونه‌های گویای این واقعیت، یک سوم کل نمایشگران بودند که تنها سازهای آکوستیک عرضه کردند.
شرکت کوچک بالالایکر از مسکو ساز سنتی روسی بالالایکا را به نمایش گذاشته بود که با استقبال بسیار روبه‌رو شد.
حضور ۷۰ درصد نمایشگران از کشورهای گوناگون جهان، بار دیگر نمایشگاه جهانی موسیقی را به عنوان عرصه دیدار و تعامل فرهنگ‌ها مطرح ساخت.