گفته شده که اعتراض‌های سینماگران زن به تبعیض جنسی در صنعت سینما با صدای رساتری به گوش‌ می‌رسد. تفاوت بین دستمزد ستارگان مرد و زن و جنسیت‌زدگی پنهان بعضی حرفه‌های تخصصی مربوط به فیلم‌سازی یکی از عمده‌ترین نگرانی‌هایی است که سینماگران زن در اعتراض‌های اخیرشان منعکس کرده‌اند.
در ایران، تولید فیلم از آغاز تاریخ سینمای ایران پدیده‌ای عموماً مردانه قلمداد شده است. با وقوع انقلاب، زنان دسترسی بیش‌تری به سینما پیدا کردند و تعدادی محدود اما موفق و پرکار از کارگردانان زن وارد عرصه شدند. با این وجود نگاهی گذرا نشان می‌دهد که حضور زنان سینماگر اگرچه در مقابل دوربین قابل توجه است، اما نقش آن‌ها در تولید آثار سینمایی هم‌چنان بسیار محدود باقی مانده است.
در دوره سی و چهارم جشنواره فیلم فجر که این روزها در حال برگزاری است، از بین چهل فیلم بلند نمایش داده شده، با وجود مشارکت فعال فیلم اولی‌ها و کارگردانان جوان، تنها دو اثر توسط کارگردانان زن (تینا پاکروان و نرگس آبیار) ساخته شده‌اند.
این درصد اندک حضور زنان فیلم‌ساز گرچه به یکی از مشخصات سینمای ایران تبدیل شده، اما با نگاهی دقیق‌تر می‌توان دریافت که این مقدار در بعضی مشاغل خاص تولید فیلم حتی در مقایسه با دو سال گذشته نیز کم‌تر بوده است.
آمار زیر نتیجه بررسی حضور زنان در پشت دوربین آثار بلند داستانی سینمای ایران است که در سه دورۀ پیشین جشنواره‌ فجر به نمایش درآمده‌اند. این مطالعه فقط فیلم‌های بلند داستانی را شامل می‌شود، گرچه یک بررسی سریع نشان می‌دهد که حضور زنان در سینمای بلند مستند نیز به مراتب از سینمای داستانی کم‌رنگ‌تر است.