پشت این دیوار و سیم های خاردار مکانیست که به آن مرکز اصلاح و تربیت اطفال گفته میشود.

مرکزی که اطفال بین سنین ۱۳ تا ۱۸ سال که مرتکب اعمال خلاف قانون شده اند، درآن دوران مجوزیت شان را سپری میکنند.

سنین ۱۳ الی ۱۸ سال سنینی  است که اکثر اطفال مصروف فراه گیری دانش در مکاتب هستند نه روی آوردن به کار های خلاف قانون.

اکثراطفالی که در مرکزاصلاح و تربیت اطفال هرات دوران مجوزیت شان را سپری میکنند اهل سرقت بودند.

اما در بخش دختران باوجود سن کمی که دارند اکثریت شان به جرم فرار از منزل به این مکان آورده میشوند.

از عمده ترین دلایل روی آوردن این اطفال به اعمال خلاف قانون و دوستان نا اهل عنوان میشود.

آمارهای این مرکز در شش ماه نخست سال جاری نسبت به سال پار بیانگر افزایش ۲۵  درصدی جرائم توسط اطفال در هرات است.

در این مرکز برای اطفال علاوه بر صنف های مکتب که قبل از مجوزیت داشتن  حرفه های برقی کشی، خیاطی، کفاشی و مینیاتوری تدریس میشود تا بعد از راهایی بتوانند شغلی برای خود دست و پا کنند.

این مجوزین درکنار اقامه نماز های پنج گانه و مطالعه کتاب های دینی به سرگرمی های  دیگر مصروف هستند و از برنامه این مرکز نیز راضی بنظر میرسند.

هرچند این اطفال از بودن در این مکان راضی اند و بیان میدارند که دیگر به کار های غیر قانونی روی نخواهند آورد، اما چقدر این نگرانی وجود دارد تا دراین مرکز اطفال بدتر از آنی که بودند، نشوند.

اختصاص بودجه بیشتر به این مرکز و گماشتن روان شناس برای این مرکز از پشنهاد های آگاهان امور است.

هم اکنون در مرکز اصلاح  و تربیت اطفال هرات ۹۴ طفل دوران مجوزیت شان را سپری می کنند که از این میان ۱۱ تن شان دختر است. اما سوالی که احتمالا در ذهن هر شهروندی شاید خلق شود این است که رهایی از پشت این سیم های خاردار و گذراندن دوران اصلاحی آیا به اصلاحی نهایی و آزادی منطقی و بدون جرم خواهد انجامید یاخیر؟