بر اساس یک تحقیق تازه که دفتر نی یا نهاد حمایت‌کنندۀ رسانه‌های آزاد افغانستان انجام داده است، سانسور در رسانه‌های افغانستان به‌صورت جدی وجود دارد و بیشترین موارد سانسور از سوی حکومت بر خبرنگاران و رسانه‌ها تحمیل می‌گردد. یافته‌های نی حاکی است که بیشترین سانسور در رسانه‌های کابل صورت می‌گیرد.
مسئولان دفتر نی می‌گویند که این تحقیق درنتیجۀ مصاحبه با ۳۳۵ خبرنگار در ۲۵ ولایت انجام‌شده و در این میان ۷۲ در صد پاسخ‌دهندگان موجودیت سانسور در رسانه‌ها را بسیار جدی عنوان کرده‌اند. از خبرنگارانی که در این نظرسنجی شرکت کرده‌اند، ۷۲ درصد آنان گفته‌اند که در افغانستان سانسور وجود دارد.
یافته‌های نهاد حمایت‌کنندۀ رسانه‌های آزاد افغانستان نشان داده است که پس از حکومت، زورمندان محلی، مدیران رسانه‌ها و در جایگاه چهارم طالبان و گروه‌های تروریستی سانسور بر خبرنگاران و رسانه‌ها را تحمیل می‌کنند.
مجیب خلوتگر رییس نی در مراسم نشر این تحقیق گفت که سانسور در رسانه‌های افغانستان بیداد می‌کند. او افزود که در نصف موارد سانسور از سوی حکومت تحمیل می‌شود.
بر اساس تحقیق نی،‌ بیشترین موارد سانسور که از طرف حکومت بر خبرنگاران اعمال می‌شود در مورد مسائل امنیتی و نظامی است و به گفتۀ این نهاد حکومت افغانستان کوشش می‌کند که از نشر خبرهای مربوط به مسائل امنیتی و نظامی جلوگیری به عمل آید.
اما نجیب دانش معاون سخنگوی وزارت داخلۀ افغانستان در صحبت با صدای امریکا گفت که وزارت داخله همواره تلاش کرده است تا معلوماتی را که شدیداً محرم نباشد با رسانه‌ها شریک سازد. او افزود که به‌اضافۀ معلومات روزمره، وزارت داخله در هر شش ماه گزارش مکمل رویدادهای امنیتی را در اختیار رسانه‌ها قرار می‌دهد.
بر اساس یافته‌های نی، زورمندان محلی چه در رده‌های دولتی و چه بیرون از آن نمی‌خواهند که گزارش‌های انتقادی درباره آن‌ها در رسانه‌ها منتشر شود.
همچنان بر مبنای این تحقیق طالبان و گروه‌های تروریستی نمی‌خواهند رقم تلفاتشان از طریق رسانه‌ها به اساس ارقامی که حکومت اعلان می‌کند نشر شود،‌ آنان خواهان آن‌اند که شمار تلفاتشان بر مبنای ارقامی که خودشان ارائه می‌کنند، منتشر گردد.
ترکیبی از مجموع این مشکلات، به گفتۀ نی سبب خودسانسوری در رسانه‌ها نیز شده است. حمایت‌کنندۀ رسانه‌های آزاد افغانستان گفته است که خودسانسوری رسانه‌ها بیشتر در مسائل مربوط به حقوق بشر مشهود و برجسته است.