پدر بودن مسئولیت بزرگی است. مسئولیت کودکی که به خواست شما پا به این دنیا می گذارد. کودکی که نیاز به مراقبت، توجه و پشتیبانی دارد. اگر هنوز آمادگی پذیرش این مسئولیت بزرگ را در خود نمی بینید و هیچ ایده ای در مورد وظایف یک پدر خوب ندارید، می توانید ویژگی های یک پدر خوب را بیاموزید.

 

اینگونه پدری خوب و الگوی فرزندتان باشید!

اینگونه پدری خوب و الگوی فرزندتان باشید!

امکانات مناسب زندگی را برای آن‌ها فراهم کنید.
اگر هنوز امکانات مالی مناسبی در اختیار ندارید بهتر است از پدر شدن منصرف شوید. در دنیای امروز برای رشد و موفقیت کودکان نیاز به امکانات مالی فراوانی است. فقط به این خاطر که می خواهید احساس لذت بخش پدر بودن را تجربه کنید، آینده انسانی را تباه نکنید. بهتر است ابتدا استاندارد های اولیه زندگی را فراهم کنید. در صورت اطمینان از داشتن امنیت شغلی برای ساختن آینده ای مطمئن برای فرزندانتان، می توانید اولین گام را برای پدر شدن بردارید.

برنامه داشته باشید.
هیچ کاری بدون برنامه پیش نمی رود. مخصوصا داشتن یک بچه که شاید بزرگترین مسئولیت بی بازگشت زندگی شما باشد. به تک تک لحظات زندگی خود به عنوان یک پدر در آینده فکر کنید و برای آن برنامه ریزی کنید. شیرینی لحظه تولد، تلخی لحظه عوض کردن پوشک، بیداری شبانه، لذت شنیدن اولین کلمات و اولین گامها، سختی پاسخ به سوالات بی پاسخ، نگرانی از وضعیت تحصیل، ازدواج و . . .

خوش بگذرانید.
پدر بودن مسئولیت بزرگی است اما در عین حال یک تجربه لذت بخش است. به فرزندان خود نشان دهید که با تمام وجود از اینکه پدرشان هستید، لذت می برید.

با آنها وقت بگذرانید و مسئولیت آن ها را به عهده بگیرید.
بعضی از پدر ها به دلیل داشتن مسئولیت های بسیار و علایق دیگر در زندگی، فرصت وقت گذراندن با بچه ها را از دست می دهند. به هر حال، این فرصت هایی که از دست می روند، دیگر قابل بازگشت نیستند. اگر در دوران کودکی و نوجوانی این صمیمیت را با آنها ایجاد نکنید، دیگر بسیار سخت خواهد بود که در سنین بالاتر در شرایطی که هنوز به کمک و حمایت شما نیاز دارند، شما را به چشم یک پشتیبان ببینند.

یک معلم به تمام معنا باشید.
بچه ها نیاز دارند که درست و غلط هر چیزی به آنها آموزش داده شود و در این راه همیشه پدر خود را الگو و معلم خود می بینند. تمامی تصمیمات خود را در مقابل آنها بگیرید و برای آنها توضیح دهید که چرا این تصمیم را گرفته اید. با آنها صحبت کنید و بگویید که چه تصمیماتی در گذشته گرفته اید و نتیجه این تصمیمات را چه درست و چه غلط برایشان بازگو کنید. بچه ها با دانستن دلایل تصمیمات شما، شرایط را بهتر درک می کنند.
تمام تصمیمات خود را در زندگی دوباره ارزیابی کنید و از خود بپرسید که: میخواهم فرزندم در این شرایط چه تصمیمی بگیرد؟ به بچه های خود بیاموزید که اشتباه کردن یک امر طبیعی است. همه اشتباه می کنند. مهمترین موضوع این است که از اشتباهات خود درس بگیریم و از تکرار دوباره آنها جلوگیری کنیم.

عشق و علاقه خود را به آنها نشان دهید.
بعضی از شما ممکن است با نشان دادن احساسات، و عشق و علاقه خود به بچه ها مشکل داشته باشید. استفاده از کلمات محبت آمیز، در آغوش گرفتن، لبخند زدن و شوخی کردن، به آنها نشان می دهد که چقدر برای شما مهم هستند و ارتباط بسیار قویتری بین شما ایجاد می کند. علاوه بر این به آنها یاد می دهید که عشق و علاقه خود را به دیگران ابراز کنند.

به مادر بچه ها احترام بگذارید.
احترام متقابل بین والدین بچه ها حتی اگر از یکدیگر جدا شده باشند، اهمیت ویژه ای دارد. بچه ها از رفتار پدر و مادر الگوبرداری می کنند. طرز برخورد شما با همسرتان، روی رفتار بچه ها در آینده هنگامی که خودشان نقش پدر و مادر را به عهده می گیرند تاثیر می گذارد. با همسر خود بر سر تربیت بچه ها رقابت نکنید. هردوی شما به یک اندازه در تربیت بچه ها نقش دارید و باید با همکاری و همدلی این نقش را به پیش ببرید. در مورد چگونگی تربیت بچه ها با یکدیگر همنظر شوید و هرگز دیگری را در مقابل بچه ها مورد سرزنش قرار ندهید. پدر و مادر مانند زنجیری مستحکم خانواده را در پرتگاه زندگی به پیش می برند و هرگونه خللی در این رابطه کل خانواده را تهدید خواهد کرد.

از بچه ها توقعات بیجا نداشته باشید.
زندگی یک بچه پر شده است با انبوهی از فشارها از جانب جامعه، دیگر بچه ها، معلم ها و مربی هایش. به فرزند خود کمک کنید که علایق و استعدادهایش را پیدا کند و توانایی ها و محدودیت هایش را به درستی ارزیابی کند. به آنها کمک کنید که آهدافشان را مشخص کنند. به آنها انگیزه بدهید و این شهامت را در انها ایجاد کنید که از تمام پتانسیل خود برای دنبال کردن این اهداف استفاده کنند. اما سعی نکنید که به جای آنها زندگی کنید و آرزوها و علایق از دست رفته خود را به آنها تحمیل کنید.

از خودتان توقعات بیجا نداشته باشید.
شما در زندگی فرزندانتان، رشد و موفقیت آنها نقش مهمی دارید؛ اما دیگرانی نیز هستند که روی رشد و تعالی فرزندان شما تاثیر می گذاند. همانطور که نمی توانید تمامی موفقیت ها و نقاط قوت انها را به خودتان نسبت دهید، به همان اندازه نباید خودتان را به خاطر تمامی شکست ها و نقاط ضعف آنها سرزنش کنید.

به این باور برسید که نقش پدر هرگز به پایان نمی رسد.
فکر نکنید که چون آنها ۲۱ سالشان شده است، یا دانشگاه را تمام کرده اند، یا دستشان در جیب خودشان است، دیگر وظیفه شما به عنوان پدر به پایان رسیده است. هرچند که تشویق بچه ها برای مستقل شدن چه از لحاظ مالی و چه از لحاظ احساسی اهمیت دارد، اما پشتیبانی و ایجاد این احساس که هیچ وقت تنها نیستند نیز به همان اندازه اهمیت دارد.

 

اینگونه پدری خوب و الگوی فرزندتان باشید!

اینگونه پدری خوب و الگوی فرزندتان باشید!

این مطلب را به اشتراک بگذارید: